EVLİLİKTE BİZ OLABİLMEK
Hayat yolculuğunda insanlar bir gün “evlilik” denilen o büyük kararı alır. Bu karar, sadece iki kişinin imza atması değildir. Bir ömrü birlikte paylaşma, yükleri birlikte omuzlama ve birbirine hayat arkadaşı olma sözüdür. Ne var ki, bazen evlilikten önce ya da evlilik sırasında eski alışkanlıklar devreye girer: “Ben tek başıma yaparım, ben üstlenirim, ben hallederim.” İşte en büyük yanılgı da burada başlar. Çünkü evlilik tek başına yürünecek bir yol değildir.
Bir taraf kendini sürekli feda ederken diğer taraf geri planda kalıyorsa, zamanla o evlilikte dengesizlik oluşur. İnsan, eşini hayatına dahil ederken sadece sevgi ve mutluluğu değil, sorunları ve sorumlulukları da paylaşmayı kabul etmelidir. “Benim ailem, benim meselem” anlayışı, evlilikte soğuk bir duvar örmekten başka bir işe yaramaz. Çünkü artık “ben” değil, “biz” vardır.
Çoğu zaman mesele sadece maddi yük değildir. Manevi anlamda da eşinin yanında hissetmek ister insan. Dışlanmak, söz hakkı verilmemek, ortak kararların dışında bırakılmak, sevgiyi zedeler. Evlilikte en kıymetli şey, eşine değer verdiğini hissettirmek, onun fikrine önem göstermektir. Yoksa insan, “Ben senin neyinim o zaman?” diye sormak zorunda kalır.
Aile büyüklerine destek olmak elbette değerlidir. Anne babaya yardım etmek, evladın boynunun borcudur. Fakat bu yükü yalnızca bir kişinin üstlenmesi adil değildir. Kardeşler varsa onlar da bu sorumluluğu paylaşmalıdır. Hele ki evlilik arifesindeki bir insan, artık sadece annesinin evladı değildir; aynı zamanda bir eş, bir yol arkadaşıdır. Bu dengeyi kurmak, huzurun anahtarıdır.
Bazen insanlar, “Ben yıllarca tek başıma idare ettim, yine ederim” diyebilir. Fakat bu cümle, evliliği yanlış temeller üzerine kurar. Çünkü evliliğin ruhu, “tek başımayım” demekten değil, “artık yalnız değilim” diyebilmekten geçer. Bir evde iki kişi varsa, orada kararlar da yükler de paylaşılarak alınır.
Sonuçta evlilik, sadece aynı evi paylaşmak değil, aynı duyguları, aynı yükleri, aynı hayalleri paylaşmaktır. Bir taraf kendini kenara itilmiş hissederse, o evlilikte gerçek anlamda “biz” olamaz. O yüzden yapılması gereken şey çok basittir: Konuşmak, anlaşmak, paylaşmak. Çünkü hayat tek başına taşınamayacak kadar ağır, ama iki kişiyle güzelleşecek kadar kıymetlidir.
Yorumlar
Kalan Karakter: